„Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Co to znaczy? Najpierw należy zauważyć, że wezwanie to nie jest skierowane jedynie do wielkich grzeszników, ateistów, ale także do ludzi wierzących i praktykujących, po prostu do każdego z nas. Każdy z nas ma się z czego nawrócić, może coś zmienić na lepsze. Nikt z nas nie jest przecież jeszcze doskonały. Każdy z nas mógłby o wiele lepiej żyć, niż żyje. Każdy z nas winien się nawracać i na nowo wierzyć w Ewangelię Chrystusa.
Zobaczmy przeto, w jakich dziedzinach życia mamy się nawracać. Możemy wskazać na trzy główne dziedziny, w których powinniśmy dokonywać przemian. Są to: nasze myślenie, mówienie i postępowanie.
Myślenie
Chrystus wzywa nas ciągle do zmiany naszej mentalności, abyśmy nasze myślenie upodabniali do Jego myślenia. Myślimy często wyłącznie w kategoriach tego świata, czysto po ludzku, uwzględniając jedynie porządek doczesny. Najpierw musi się zmienić nasze myślenie, by mogło się zmienić nasze działanie. Zło i dobro rodzą się przecież we wnętrzu człowieka. Działanie świadome i wolne ma swoje źródło w ludzkim duchu. Dlatego teologowie mówią, że nawrócenie zaczyna się od zmiany myślenia, od przemiany mentalności. Z myślenia czysto ludzkiego, trzeba przejść do myślenia Bożego, wytyczanego przez prawdę i dobro. Ludzkie, niekiedy bardzo naturalistyczne widzenie życia, należy przemienić na myślenie według kategorii pochodzących od Boga.
Chcąc zmieniać nasze myślenie w kategoriach jedynie tego świata na myślenie ewangeliczne, musimy czytać, słuchać i rozważać Boże Słowo, to Słowo, które jest zawsze prawdziwe, zawsze aktualne, które się nigdy nie starzeje. Jezus uczy nas nie tylko o Bogu, ale uczy nas także właściwego widzenia świata i naszego stosunku do niego.
Bóg dał nam swego Syna, abyśmy Go słuchali. Kto Go słucha, nigdy nie przegrywa. Wygrywa życie doczesne i wieczne. Nauka Jezusa jest bezkonkurencyjna, mimo że jest ciągle zwalczana, niekiedy ośmieszana i pogardzana. Kto słucha Chrystusa, ten jest na dobrej drodze. Warto przeto ciągle poprawiać, zmieniać swoje myślenie, z kategorii wyłącznie tego świata, w kategorie ewangeliczne.
Mówienie
Ważna przemiana winna się dokonywać także w naszym języku. Językiem bowiem czasem ranimy drugich. Jakim przeto językiem przemawiasz do swoich bliskich? Czy jest to język prawdy; czy w twoich wypowiedziach wyrażasz twoje wewnętrzne przekonania, czy nie ma tu zafałszowania? Czy jest to język serca, miłości? Ty wiesz, jak ranią złe, kąśliwe, dokuczliwe słowa. Pozostają po nich rany, których się nie da niekiedy tak szybko zagoić. Czy wiesz, że powinnaś zmienić sposób twego mówienia?
Postępowanie
Za zmianą naszego myślenia i mówienia powinna następować zmiana naszego postępowania. Nie mów, że już tyle razy próbowałaś i nic z tego nie wyszło. Nie mów, że jest to niemożliwe. Jest możliwe odbicie się od każdego dna. Ileż jest ludzkich świadectw potwierdzających, że jest możliwa zmiana postępowania.
„Wierzcie w Ewangelię”
Druga część głównego wezwania na okres Wielkiego Postu brzmi: „wierzcie w Ewangelię”. Niektórzy tłumaczą: „wierzcie Ewangelii”. Człowiek nawracający się wierzy jakby nową wiarą w Ewangelię. Wierzy, że Jezus Chrystus żyje dziś i działa tu i teraz w Kościele. Wierzy, że Chrystus ma zawsze rację, że „ma słowa życia wiecznego”. Wierzyć w Ewangelię, to nie tylko akceptować Boże Słowo, ale także wypełniać to Słowo, czyli w wierzeniu Ewangelii zawarte jest także okazywanie Bogu posłuszeństwa. Odnowienie wiary w Ewangelię można by uważać za główny cel Wielkiego Postu.
