Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, znane w Polsce jako szarytki (od fr. słowa „la charité” – miłosierdzie) ma swoje początki w połowie XVII wieku. Założycielami byli: św. Wincenty a Paulo i św. Ludwika de Marillac. Ich osobowości, jak i uwarunkowania epoki – Francji i Europy XVII wieku, kształtowały Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia.
Św. Wincenty podkreślał, że twórcą Zgromadzenia jest sam Bóg. „Duch waszego Zgromadzenia – mówił do pierwszych sióstr ksiądz Wincenty – polega na trzech rzeczach: kochać Pana Naszego i służyć Mu w duchu pokory i prostoty. (…) Jesteście ubogimi Siostrami Miłosierdzia, które oddały się Bogu dla służenia ubogim”.
Reguły Zgromadzenia ujęły to w następujący sposób: „Głównym celem, dla którego Bóg powołał i zgromadził Siostry Miłosierdzia jest uczczenie Pana Naszego Jezusa Chrystusa, jako źródła i wzoru wszelkiej miłości, służąc Mu co do ciała i co do duszy w osobie ubogich”. Te słowa znalazły swój wyraz w pieczęci listowej Ludwiki de Marillac. Z czasem obraz tej pieczęci stał się znakiem całego Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia.
Początkowo Siostry służyły ubogim w Paryżu, a potem w innych miastach i wsiach Francji. W miarę potrzeb obejmowały posługą chorych w szpitalach, dziewczęta i porzucone dzieci. Otaczały opieką galerników, rannych żołnierzy, uchodźców, starców oraz chorych psychicznie.
Dziś Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia jest obecne w 96 krajach świata i stara się odpowiedzieć na różne formy współczesnego ubóstwa. Przeszło 11 tys. Sióstr prowadzi działalność w ponad 1300 placówkach.
Dom Macierzysty Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo znajduje się w Paryżu, przy ulicy du Bac 140, w tym samym miejscu, gdzie jest kaplica Matki Bożej objawiającej Cudowny Medalik.
Prowincja Warszawska Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia liczy ponad 230 sióstr w 28 placówkach. Siostry służą chorym jako pielęgniarki w szpitalach, domach opieki, stacjach Caritas, w schronisku dla kobiet. Działają również przy parafiach. W wielu placówkach przygotowują i wydają posiłki dla bezdomnych i ubogich. Pracują też jako wychowawczynie w przedszkolach, domach dla małych dzieci, specjalnych ośrodkach wychowawczych, świetlicach dla dzieci oraz jako katechetki w szkołach.
Od roku 1991 siostry podjęły pracę charytatywną i katechetyczną na Wschodzie. Są obecne na Białorusi (Brześć, Mińsk i Szumilino), służą również w krajach misyjnych (Egipt, Kamerun, Haiti, Liban).
