Pierwszy kwiat świętości ze Stanów Zjednoczonych Ameryki
Elżbieta Anna Bayley urodziła się 28 sierpnia 1774 r. w Nowym Jorku, dwa lata przed ogłoszeniem niepodległości Stanów Zjednoczonych. Gdy miała dwa lata zmarła jej matka. Ojciec był profesorem na Uniwersytecie Columbia i urzędnikiem sanitarnym. Całe dnie spędzał poza domem. Wychowaniem córki zajęli się krewni należący do Kościoła Episkopalnego.
W dziewiętnastym roku życia Elżbieta Anna poznała Wilhelma Seton, pierworodnego syna bogatej i wpływowej rodziny nowojorskiej, prowadzącej firmę handlu międzynarodowego utrzymującą kontakty z całą Europą, a zwłaszcza z Włochami. Pobrali się 25 stycznia 1794 r. Mieli pięcioro dzieci. Mąż wiele podróżował, żona żyła w patriarchalnej rodzinie teściów i zajmowała się wychowaniem dzieci.
Wiele czasu i sił, a także środków materialnych poświęcała ubogim i chorym swojej dzielnicy. Założyła stowarzyszenie wspomagające ubogie wdowy i ich dzieci. Pod jej wpływem również mąż prowadził życie religijne. Gdy zachorował na gruźlicę lekarze zaproponowali przeniesienie się na jakiś czas do kraju o chłodniejszym klimacie. Wyjechali do Włoch. Po pewnym czasie pomimo leczenia Wilhelm zmarł na rękach żony w Pizie, 27 grudnia 1803 r. Pocieszała go: Idziesz do swego Zbawiciela. Wspomagana przez przyjaciół złożyła jego ciało na cmentarzu w Livorno (Włochy).
Przed powrotem do Ameryki przez pewien czas zamieszkała w domu rodziny Antoniego Filicchi. Była urzeczona ich gościnnością. Wiele rozmawiali o prawdach wiary katolickiej. Elżbieta Anna zapisała w swoim dzienniku: Jak bylibyśmy szczęśliwi, gdybyśmy wierzyli jak ci mili ludzie (goszczący ją przyjaciele). Oni wiedzą, że Bóg mieszka wśród nich w Najświętszym Sakramencie w ich kościołach. Była urzeczona również nabożeństwem katolików do Najświętszej Maryi Panny.
To wszystko sprawiło, że po powrocie do Stanów Zjednoczonych była gotowa poświęcić wszystko w zamian za dar prawdziwej i głębokiej wiary, z którą się zaznajomiła.
Przejście na katolicyzm oznaczało wtedy w Nowym Jorku prawdziwą śmierć cywilną. Wszyscy znajomi i krewni odwrócili się od niej. Ona jednak urzeczona wiarą w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii i przejęta nabożeństwem do Maryi Matki Bożej, 14 marca 1805 r., złożyła wyznanie wiary katolickiej, 25 marca przyjęła po raz pierwszy Komunię świętą, a 26 maja przystąpiła do sakramentu bierzmowania.
Cierpiała z powodu odwrócenia się krewnych i przyjaciół, ale mężnie pokonywała wszelkie przeciwności. W 1808 r. pewien misjonarz francuski ułatwił jej przeniesienie się do Baltimore, gdzie mogła otworzyć szkołę dla dziewcząt. Katolicka społeczność tego miasta przyjęła ją życzliwie.
Elżbieta Anna podjęła decyzję całkowitego poświęcenia się Bogu. Dnia 25 marca 1809 r. w obecności arcybiskupa Baltimore Jana Carrolla złożyła śluby rad ewangelicznych, a 2 czerwca wraz z czterema współpracowniczkami powtórzyła to uroczyście w katedrze wobec wspólnoty wiernych. Tak powstały pierwsze Siostry Miłosierdzia Świętego Józefa, które korzystały z doświadczeń duchowych św. Wincentego a Paulo. Nowy instytut zatwierdzony przez arcybiskupa Baltimore rozwijał się i umacniał. Siostry prowadziły pensjonat i szkołę dla dziewcząt oraz opiekowały się ubogimi chorymi. Założycielka zajmowała się formacją napływających kandydatek. Równocześnie w przekonaniu, że nic na świecie nie może zwalniać z obowiązku matki, troskliwie opiekowała się własnymi dziećmi.
Zmęczona licznymi obowiązkami i gruźlicą Elżbieta Anna zmarła 4 stycznia 1821 r. w Emmitsburgu. Papież Jan XXIII 17 marca 1963 r. zaliczył ją w poczet błogosławionych, a papież Paweł VI podczas Roku Świętego 14 września 1975 r. dokonał jej kanonizacji. Jej liturgiczne wspomnienie obchodzi się 4 stycznia.
Źródło: Alberto Vernasci CM „Dziedzictwo” WTKM
- Podczas beatyfikacji Jan XXIII mówił: Elżbieta Anna Seton jest pierwszym uroczyście uznanym przez Kościół kwiatem świętości, jaki Stany Zjednoczone ofiarują światu. Bóg pozwolił jej urzeczywistnić wszystkie powołania: żony, matki, wdowy, wychowawczyni dzieci i założycielki pierwszego katolickiego instytutu sióstr w Ameryce. Umacniały ją wewnętrznie lektura Pisma św., Eucharystia i kult Bożej Rodzicielki. Siłę charakteru łączyła z głęboką pokorą.
- Elżbieta Anna żyła wiarą Kościoła episkopalnego, w którym się urodziła. Nie była jednak w tym zamknięta. W miarę jak zbliżała się do Kościoła katolickiego, wyzbywała się wszelkich uprzedzeń. Stawiała sobie pytania i szukała odpowiedzi. Wiele modliła się i rozważała. Mówiła do Boga: Jeżeli mam rację, oświeć moje serce, abym postępowała właściwą drogą. Jeżeli jestem w błędzie, niech Twoja łaska pozwoli mi znaleźć to, co lepsze. Bardzo ważne były dla niej rzeczywista obecność Pana Jezusa w Eucharystii i cześć dla Maryi, Bożej Rodzicielki. Gdy złożyła wyznanie wiary katolickiej, powiedziała: To jest najważniejszy z moich dni. Przyłączyłam się do Kościoła Świętego Piotra. Uczyniłam to z radością dziecka. Teraz moje serce raduje się w Bogu.