Święta Ludwika de Marillac urodziła się 12 sierpnia 1591 roku w arystokratycznej rodzinie Marillac. Od czwartego roku życia pozbawiona opieki matki poddana została starannemu kształceniu w klasztorze dominikanek w Poissy, a osierocona po śmierci ojca od 1604 roku znalazła opiekę ze strony stryja Michała de Marillac. W lutym 1613 roku poślubiła Antoniego Le Gras, sekretarza królowej Marii Medycejskiej. W październiku tego samego roku urodziła syna Michała. Ludwika była bardzo wrażliwą osobą. Już wtedy umiała pogodzić obowiązki rodzinne z odwiedzaniem ubogich. Jednak często ogarniała ją melancholia i trapiły skrupuły sumienia, toteż szukała dobrych kierowników duchowych.
Opatrzność Boża sama się zatroszczyła o odpowiedniego. Na swej drodze spotkała Wincentego a Paulo. Wkrótce potem zmarł jej mąż, Ludwika miała wtedy 34 lata. Pod opieką Wincentego Ludwika wizytowała Bractwa Miłosierdzia, którego początki miały miejsce w Chatillon-les-Dombes a stąd rozprzestrzeniły się na liczne miejscowości Francji. Panie Miłosierdzia jednakże z upływem czasu nie były już w stanie tak gorliwie jak na początku służyć biednym, stąd Wincenty myślał o czymś trwalszym i stabilniejszym. Pewnego dnia przyszła do Wincentego Małgorzata Naseau: uboga, wiejska dziewczyna, która zapragnęła poświęcić się biednym. To dało początek Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia. W ślad za Małgorzatą przyszły inne, widząc jej poświęcenie i miłość z jaką oddawała posługi chorym, chciały ją w tym naśladować. Wincenty polecił Ludwice formację i opiekę nad tymi dziewczętami. I tak 29 listopada 1633 roku liczy się datę założenia Zgromadzenia. Ludwika całe życie była wątłą i słabowitego zdrowia, ale nie oszczędzała się w służbie ubogim.
4 lutego 1660 roku zaopatrzono ją sakramentami świętymi, 12 marca proboszcz parafii św. Wawrzyńca przyniósł jej wiatyk a 15 marca Pan zabrał ją do siebie. W 1920 r. została zaliczona do grona błogosławionych a w 1934r. w poczet świętych. Papież Jan XXIII w 1960r. ustanowił ją patronką wszystkich dzieł charytatywnych.