Crux Spes Unica – „W Krzyżu jedyna nadzieja” – to zdanie jakie widnieje na grobowcach Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Jest to niejako testament duchowy Założycielki, św. Ludwiki de Marillac.
Dla chrześcijan krzyż jest znakiem zbawienia, na którym umarł Chrystus. Umarł, ale Zmartwychwstał. Pokonał grzech, szatana i śmierć. W ten sposób krzyż nie jest porażką, ale znakiem nadziei. Chrystus przez swoją Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie otworzył bramy nieba dla wszystkich, którzy odpowiedzą na Jego przebaczającą miłość.
Dzień 2 listopada w kościele powszechnym poświęcony jest pamięci tych wszystkich, którzy zakończyli ziemskie życie. To tzw. Dzień zaduszny. Ludzie wiary tego dnia i poprzez następne aż do 8 listopada, w sposób szczególny pamiętają o swoich bliskich zmarłych, o zmarłych, o których być może nikt już nie pamięta i w modlitwach wypraszają tym duszom Boże miłosierdzie. Wierzymy, że jeśli za życia nie osiągnęli pełni doskonałości i zostali wezwani przed oblicze Boga, to znajdują się w miejscu, gdzie muszą przejść oczyszczenie, by w ten sposób ich dusze stały się wolne od wszelkiego grzechu i mogli wejść do Królestwa Bożego. To miejsce to czyściec. Tak o czyśćcu wypowiadał się Sł. Boży abp Fulton Sheen:
„Albowiem czymże jest czyściec, jeśli nie miejscem lub stanem tymczasowej kary dla tych, którzy zakończyli to życie w Bożej łasce, lecz nie są całkowicie wolni od win powszednich lub nie w pełni wynagrodzili za swoje grzechy? Czyściec jest miejscem, w którym Boża Miłość łagodzi Bożą Sprawiedliwość i zarazem miejscem, w którym ludzka miłość łagodzi ludzką niesprawiedliwość.
Po pierwsze, czyściec jest miejscem, w którym Boża Miłość łagodzi Bożą Sprawiedliwość. Potrzeba istnienia czyśćca zasadza się na absolutnej czystości Boga. W księdze Apokalipsy czytamy o nieskończonym pięknie Bożego Miasta, o czystym złocie, o jego ścianach z jaspisu i o jego świetle bez skazy, które nie pochodzi od słońca ani od księżyca, ale jest światłem Baranka zabitego na początku świata. Dowiadujemy się także o warunku, jaki należy spełnić, by wejść do bram owego Niebieskiego Jeruzalem: „A nic nieczystego do niego nie wejdzie, ani ten, co popełnia ohydę i kłamstwo, lecz tylko zapisani w księdze życia Baranka” (Ap 21, 27). Sprawiedliwość wymaga, aby nic nieczystego, a jedynie osoby czystego serca mogły stanąć przed obliczem czystego Boga”. Źródło: „Idź do nieba. Duchowy drogowskaz ku wieczności„ 2020 r., str. 405-415. (https://abpsheen.pl/)
Więcej: https://abpsheen.pl/2020/11/02/czysciec/
