„Dusze naprawdę ubogie i pragnące służyć Bogu powinny Mu całkowicie zaufać i wierzyć, że Duch Święty przychodzący do nich da im odpowiednie usposobienie do pełnienia woli Bożej, jeśli tylko nie napotka na opór z ich strony. To właśnie powinno być jedynym ich pragnieniem. Aby nie stawiać przeszkód Duchowi Świętemu, trzeba stale praktykować cnotę posłuszeństwa. Za przykładem Apostołów trzeba z całą szczerością wyznawać swoją bezsilność i całkowicie oderwać się od wszystkich stworzeń.
Wiemy, że Syn Boży przygotowując Apostołów na przyjęcie Ducha Świętego pozbawił ich swojej obecności przez Wniebowstąpienie. Kiedy Duch Święty przyjdzie do tak usposobionych dusz, ogniem swej miłości wypali wszelkie przeszkody utrudniające działanie Boga w nich. Duch Święty utrwali w nich w nich prawo miłości i udzieli im siły do działania przekraczającego ludzkie możliwości. Mamy kochać Boga czystą miłością. Winna ona być tak czysta, abyśmy wszelkie łaski przyjmowali jedynie dla większej chwały Jego Syna”. (Św. Ludwika de Marillac, „Myśli i notatki”)
