W Święto Podwyższenia Krzyża Świętego przypada rocznica objawienia Szkaplerza Męki Pańskiej, tzw. Czerwonego Szkaplerza. Z przyjęciem szkaplerza związane są liczne łaski, którymi Pan Jezus obdarza noszących go i łączących się z Nim w Jego Męce. Jedną z nich jest świadectwo Agnieszki, która kilka miesięcy temu napisała:
Pragnę się podzielić świadectwem, które dotyczy łask jakie płyną z nałożenia czerwonego szkaplerza. Moje życie nie było łatwe, wiele zranień, krzywd, jak również konsekwencje grzechów, które wlokły się za mną. Mimo, że wszystko było wyspowiadane, to gdzieś ciągle powracała przeszłość i rozdrapywanie ran. Czerwony Szkaplerz Męki Pańskiej nałożył mi i mojej siostrzenicy mój proboszcz 05.01.2024 r. w pierwszy piątek miesiąca, dodatkowo nas pobłogosławił. Czułam radość w sercu. Po powrocie do domu, zauważyłam że moja przeszłość nie boli, jakby jej nie było. Jakbym nie pamiętała krzywd mi wyrządzonych, również widzę zmianę w zachowaniu, wcześniej w pracy mimo, że starałam się pilnować to jednak, gdy była rozmowa na temat czyjegoś zachowania musiałam się wtrącić, teraz milczę i nie chcę nikogo oceniać. Mam pokój serca. Pytałam siostrzenicę, ma podobne odczucia. Dziękuję Bogu za ten dar!
“Szkaplerz może być czczony w sposób objawiony we wszystkich szczegółach i zatwierdzony przez Kościół. Kapłan, zanim nałoży go udziela specjalnego błogosławieństwa. Należy go więc nosić z religijnym szacunkiem, od czasu do czasu ucałować z wiarą i pobożnością i często powtarzać wezwania, które są na nim umieszczone. Poznawszy jego wartość noszący powinien starać się rozpowszechniać szkaplerz. Przede wszystkim jednak należy mieć nabożeństwo do męki Pańskiej i do boleści Jego Matki. W związku z tym formą uczczenia szkaplerza będzie lektura książek poruszających te tematy. W każdy piątek rozmyślanie powinno mieć za temat pewną okoliczność męki Pańskiej. Msza św., Komunia, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu tego dnia winny prowadzić nas do zjednoczenia z Chrystusem ofiarowującym się za nas. W ciągu dnia powinniśmy wchodzić w ślady Jezusa od ustanowienia Eucharystii w czwartek wieczorem aż do zdjęcia z krzyża i złożenia w grobie około godziny szóstej po południu. Możemy wzbudzać akty wiary, przez które przypominamy sobie te poszczególne wydarzenia.
Należy ze szczególnym nabożeństwem obchodzić święta kościelne stanowiące pamiątkę wydarzeń męki Pańskiej: Wielki Tydzień, święto Podwyższenia Krzyża, uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi naszego Pana Jezusa Chrystusa i wspomnienie Matki Bożej Bolesnej.
Formą uczczenia tych tajemnic jest odprawianie drogi krzyżowej, noszenie krzyża, by mieć go przed oczyma i ucałowanie go od czasu do czasu. Wspaniałym nabożeństwem jest wreszcie słuchanie lekcji i naśladowanie przykładów, które nam daje. Męka ukazuje świętość, pokorę, umartwienie, cierpliwość, posłuszeństwo, miłość Boga i bliźniego, pogardę rzeczy ziemskich i pragnienie dóbr wiecznych, nienawiść grzechu, szacunek dla łaski, duch wyrzeczenia i ofiary. Przyjęcie szkaplerza jest okazją do przyobleczenia się w Chrystusa ukrzyżowanego oraz okazją do przeniknięcia swego serca uczuciami serc Chrystusa i Maryi. Wreszcie znoszenie przykrych doświadczeń, które na nas przychodzą: cierpienia fizycznego, sprzeciwu, obrazy, obmowy, niesprawiedliwości są okazją do przyzywania Jego pomocy.
Współczucie Najświętszej Maryi Panny jest także formą nabożeństwa związanego z czerwonym szkaplerzem. Dla tego nosząc czerwony szkaplerz należy współczuć także z Maryją Matką Bolesną. Była Ona zjednoczona ze Słowem Wcielonym i współdziałała z Nim w dziele odkupienia świata. Jej życie można określić mianem krzyża i męczeństwa, dlatego jest Królową męczenników.
Mówiąc o oddziaływaniu Szkaplerza Męki Pańskiej można wskazać dwa wymiary: wymiar osobisty znajdujący wyraz w kształtowaniu życia duchowego s. Apolonii Andriveau, ponieważ wydarzenia męki Pańskiej stały się głównymi tematami jej modlitwy oraz w życiu wspólnoty Kościoła począwszy od zatwierdzenia tego nabożeństwa, poprzez przypisanie odpustów po duchowe owoce w tych, którzy je praktykowali”.(Fragm. z książki ” str. Szkaplerze Niepokalanego Serca Maryi oraz Męki Pańskiej, Cuda i Łaski, str. 146-148).
