Miesiąc sierpień to miesiąc pielgrzymowania do naszej najlepszej Matki i Królowej Polski – Pani Jasnogórskiej. Tysiące osób, młodych i starszych, dzieci i dorosłych, pieszo i różnymi środkami transportu udaje się do Częstochowy, by spojrzeć w oczy naszej Niebieskiej Matki, która z utęsknieniem oczekuje swych dzieci i bardzo uważnie słucha każdego z nich. Dziękujemy Jej matczynemu Sercu za tyle łask, które nam uprasza i ma dla nas tyle miłości. W tym duchu swoim „pielgrzymim” doświadczeniem podzieliła się z nami Pątniczka z Grupy Białej 42. Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymki Metropolitalnej.
Była to moja pierwsza piesza pielgrzymka, którą mogłam przeżyć razem z grupą Białą. Pierwsze dni nie były proste, za to uśmiech ludzi wokół pozwalał na dalsze pielgrzymowanie. Śpiewanie w drodze czy zwykła rozmowa z bratem lub siostrą dodawała sił, aby iść dalej. Piękne było też to, że mimo tego, że każdy z nas był inny, wszyscy wędrowaliśmy w jednym celu. Ta cała wędrówka pokazała mi co tak naprawdę jest ważne w naszym życiu.
Konferencje w drodze pomogły znaleźć odpowiedzi na pytania, które często nie dawały mi spokoju. Wspólne śniadania i kolacje czy wieczorne Apele Jasnogórskie też były nieodłączną częścią naszej pielgrzymki. Ciężko jest wyobrazić sobie to wydarzenie a szczególnie wejście na Jasną Górę, dopóki nie przeżyje się tego samemu. Wtedy nie liczy się już nasze zmęczenie, ale tylko radość, że możemy być tak blisko Maryi.
