Gdy przed 361 laty zmarł św. Wincenty a Paulo – cały Paryż go opłakiwał. Ludzie płakali, ponieważ go ukochali. Był nadzwyczajnym człowiekiem. W swej młodości uciekał od ciężkiej pracy i ubóstwa jego chłopskiej wioski, ale kiedy przeżył nadzwyczajne nawrócenie – oddał całe swe życie Bogu na służbę ubogim.
W wieku 44 lat założył Zgromadzenie Misji, które już podczas jego życia stało się Zgromadzeniem międzynarodowym. Gdy miał 52 lata – założył Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia, które po pewnym czasie stanie się jedną z najliczniejszych wspólnot Kościoła.
Założył także Stowarzyszenie Pań Miłosierdzia i Stowarzyszenie Miłosierdzia. W ciągu całego życia założył 20 seminariów duchownych. Był doradcą królów i królowych oraz przyjacielem wielu duchowych przywódców tamtych czasów. W homilii pogrzebowej kaznodzieja (Henri de Maupas du Tour) stwierdził: On po prostu zmienił oblicze Kościoła.
Dzisiaj, gdy czcimy Jego świętość, chcemy zapytać samych siebie: co sprawiło, że św. Wincenty a Paulo był nie tylko wyjątkową osobą, ale także świętym? Co sprawiło, że był on nie tylko wielkim człowiekiem, ale także człowiekiem Bożym? Przez co stał się wielkim Świętym?
Stał się on wielkim i świętym przez to, że fundamentem swojego życia uczynił miłość miłosierną na wzór Chrystusa.
Śladami św. Wincentego podążają i dziś Siostry Miłosierdzia wspierane orędownictwem swego Założyciela. Oddają Bogu cześć służąc Mu w osobach Ubogich tak, jak ich duchowy Ojciec. Ich posługa obejmuje wielorakie formy ubóstwa duchowego i materialnego.
Św. Wincenty, pomóż nam wiernie Cię naśladować i nieść miłosierną miłość Boga do wszystkich potrzebujących.
