77. rocznica Powstania Warszawskiego

Nad ul. Tamka, Powiśle

W kolejną rocznicę Powstania Warszawskiego ulice miasta Warszawy znów zostały „przystrojone” flagami biało-czerwonymi i żółto-czerwonymi. To już 77. rocznica od momentu zrywu wolnościowego okupowanej Warszawy podczas II wojny światowej.

Pomnik Grupy Bojowej “Krybar” na ul. Tamka, Powiśle

Na Powiślu, w sąsiedztwie Domu Prowincjalnego Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, nad jezdnią zawisła flaga z napisem „63 Dni Chwały”. A poniżej na nowo, w piękny sposób, został ozdobiony pomnik Grupy Bojowej „Krybar”, zgrupowania Armii Krajowej walczącego w Powstaniu Warszawskim.

Wspominamy w sposób szczególny tych, którzy oddali swe życie w obronie wiary i wolności podczas tamtych tragicznych wydarzeń. Podczas porannej Eucharystii Siostry Miłosierdzia modliły się w kaplicy Domu Prowincjalnego za poległych w Powstaniu Warszawskim.

W czasie tamtych wydarzeń Siostry również miały swój udział w walce o wolność. S. Anna Jurczak, archiwistka Domu Prowincjalnego, w swojej książce pisze:

Front Domu Centralnego (Prowincjalnego) 1945 r.

„Jak całe Powiśle, tak i dom centralny (prowincjalny) w pierwszej fazie Powstania znajdował się w rękach powstańców. Stan ten trwał do 6.IX.1944 r. Część powstańców zamieszkała nawet w budynku szkolnym i stąd prowadziła akcję. Zamieszkali również w gmachu dzieci. Ranni byli umieszczani (jeżeli tylko mogli się tu dostać) w szpitalu powstańczym. Zarówno zdrowi, jaki i ranni byli żywieni przez siostry domu centralnego. Wycofali się ostatecznie w dniu 6 września, gdy na teren Zakładu św. Kazimierza wchodzili Niemcy”.

Nieco dalej pisze: „Na prośbę władz powstańczych, zaraz w pierwszych dniach sierpnia, siostry urządziły szpital dla rannych powstańców, na 20-30 łóżek (w domu centralnym).(…) Później, w miarę napływu chorych i rannych, wygospodarowano salę szpitalną i w budynku głównym, prawdopodobnie w obszernej tzw. izbie zgromadzenia znajdującej się naprzeciwko kaplicy”.

Wszystkim, którzy wzięli udział w walce o wolność naszego Narodu cześć i chwała. Niech dobry Bóg obdarzy ich radością wieczną a patrząc na ich ofiarę i poświęcenie zachowa nas i dziś od wszelkich form niewoli.

Kaplica w Domu Prowincjalnym po wojnie 1945 r.