Święta Liturgia Kościoła prowadzi nas drogami zbawienia. Od Tajemnicy Wcielenia, Narodzenia Syna Bożego, życia ziemskiego naszego Pana aż poprzez Święte Triduum Paschalne, które jest szczytem naszej wiary. Jest to „Wielka Tajemnica Wiary”. Takie motto umieściły Siostry Miłosierdzia w Domu Prowincjalnym podczas tegorocznego Misterium Paschalnego. Ta Tajemnica prowadzi nas do pustego grobu, z którego Jezus własną mocą powstał z martwych. Jest to orędzie nadziei i pokoju oraz niezgłębionej miłości Boga do człowieka, miłości przebaczającej i zbawiającej. Poniżej zamieszczamy słowo Ojca Dyrektora Sióstr Miłosierdzia Prowincji wygłoszone podczas Uroczystych Nieszporów w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego. Niech te słowa pomogą nam w pełniejszym przeżywaniu Tajemnicy naszego zbawienia.
Rozważanie Wielkanocne
Teksty liturgii Mszalnej, Oficjum Brewiarzowe z wielką mocą przypominają tę prawdę: Zmartwychwstał Pan prawdziwie. Zmartwychwstanie – to fundament naszej wiary, serce chrześcijaństwa.
Paweł Apostoł powie: „Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także nasza wiara”, ale zaraz dodaje: „Chrystus jednak Zmartwychwstał. I my jesteśmy Tego świadkami”.
Zanim jednak Apostołowie stali się świadkami, potrzeba było, aby Zmartwychwstały Chrystus spotkał się ze swoimi uczniami, aby oni rzeczywiście uwierzyli, jak ludzie potrafią wierzyć w fakt Zmartwychwstania. Każde spotkanie z Chrystusem Zmartwychwstałym prowadzi uczniów do wiary, rozwija i toruje w nich wiarę, sprawia, że stają się Jego świadkami. Prawda Zmartwychwstania nadała sens ich życiu. Ich życie stało się drogą, pielgrzymką do Domu Ojca niebieskiego.
Żyli tą prawdą, głosili ją i za nią oddali życie. I to ci, którzy jeszcze za Jego życia, tuż przed śmiercią rozpierzchli się i pochowali w znane im zakamarki Jerozolimy. Skąd w nich ta odwaga i pewność? Czyż nie z faktu Chrystusowego Zmartwychwstania? Czyż nie dopiero po Zmartwychwstaniu nabrali przekonania, że stojąc po stronie Chrystusa, stoją po stronie życia a przeciwko śmierci? I dopiero po zrozumieniu tego faktu stali gotowi umrzeć za Chrystusa, podobnie jak Chrystus umarł za nich, z głęboką pewnością, że tak jak Chrystus nie umarł na zawsze, tak samo i oni nie umrą na zawsze.
Tylko prawda Zmartwychwstania i przekonanie o niej mogły dokonać tej cudownej przemiany. Tylko za prawdę i przekonanie bez zastrzeżeń, gotów człowiek oddać swoje życie.
Niech rozważanie tajemnicy Zmartwychwstania umocni w nas wiarę, aby ona nadawała sens naszemu życiu, abyśmy godnie świadczyli o Chrystusie Zmartwychwstałym w naszej codzienności.
