Bóg w swojej dobroci zawsze troszczy się o człowieka. Dlatego powołuje mężczyzn i kobiety, by byli Jego narzędziami w głoszeniu Dobrej Nowiny słowem i czynem. Jednym takim „narzędziem” jest Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo Ukraińskiego Greckokatolickiego Kościoła. Jeszcze do niedawna w Domu Prowincjalnym Sióstr Miłosierdzia Prowincji Warszawskiej na swojej formacji była Siostra Klara, która przybliżyła nam swoje Zgromadzenie.
Ukraiński Kościół Greckokatolicki – to Kościół katolicki, który pozostaje w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Uznaje władzę i autorytet Papieża, sprawuje te same sakramenty, ale zachowuje własne obrządki liturgiczne i prawa.
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Św. Wincentego Greckokatolickego obrządku założone zostało w Ukrainie 8 czerwca 1926 roku z inicjatywy Ojca Józefa Schrejwersa, Przełożonego wschodniej gałęzi Ojców Redemptorystów jako siostrzany dom Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego z Belgi Deinze.
Patronami Zgromadzenia są: Św. Wincenty a Paulo i Metropolita Andrzej Szeptycki . zm. 1944, dziś Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Hasłem Zgromadzenia są słowa: „Chrystus we wszystkim”.
Herb Zgromadzenia przedstawia: krzyż, ręce i serce, liliami, zwój z napisem „ISXS” w promieniach słońca.
Strój Sióstr składa się z szarego habitu z pasem (szarego sarafanu/ spódnicy) ustalonego fasonu, krzyża i czarnego welonu z białą wstawką.
Charyzmat Zgromadzenia: podstawową działalnością Sióstr jest głoszenie Ewangelii najbardziej potrzebującym przez pełnienie dzieł miłosierdzia, co do duszy i co do ciała oraz praca pedagogiczno-wychowawcza.
Formacja: kandydatura w Zgromadzeniu rozpoczyna się od czasu oficjalnego przyjęcia kandydatki w święto Zaśnięcia Najświętszej Bogarodzicy i trwa jeden rok. Potem rozpoczyna się nowicjat, który trwa 2 lata. Podczas uroczystych obłóczyn Siostra otrzymuje imię zakonne i habit. Siostry składają Śluby tymczasowe i wieczyste Śluby publicznie.
Na dzień dzisiejszy w Zgromadzeniu jest 50 Sióstr, które pracują w 8 domach w 4 regionach Ukrainy: jako lekarze i pielęgniarki w szpitalach i w Międzynarodowej Fundacji „Caritas”; prowadzą własny Klasztorny Dom Opieki Paliatywnej; prowadzą rodzinny sierociniec, podejmują opiekę duszpasterską i społeczną w klasztornym kościele Św. Józefa; są zatrudnione jako nauczyciele etyki chrześcijańskiej i katechizmu w szkołach i parafiach. Troszczą się o rozwój śpiewu liturgicznego, prowadzą chór dziecięcy i młodzieżowy; są zatrudnione, jako nauczyciele szkół wyższych oraz pracownicy komisji kościelnych; prowadzą działalność notarialną; pracują z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie w organizacji międzynarodowej L’Arche.
„Niech Bóg będzie uwielbiony” – jak mawiał św. Wincenty – w tej różnorodności w pełnieniu dzieł miłosierdzia.